เรื่องนี้เป็นประสบการณ์จริงของคุณ บอม โอฬาร ที่ผ่านอุบัติเหตุครั้งใหญ่ ด้วยความรีบเร่ง ไม่ชำนาญในเส้นทาง และการละสายตาจากขับรถ เมื่อผ่านพ้นภัยครั้งใหญ่นี้มาก็ได้มาบอกเล่า แชร์ประสบการณ์ พร้อมข้อคิดดี ๆ ที่อ่านแล้วมีประโยชน์กับผู้ขับขี่รถยนต์แน่อน
“สรุป 10 สิ่งที่เรียนรู้จากประสบการณ์เฉียดตาย” จาก คุณ บอม โอฬาร
กระทู้นี้เป็นกระทู้แรกที่ผมตั้งใจแบ่งปันลง Pantip อย่างเป็นเรื่องเป็นราว เพราะอยากให้เป็นประโยชน์ และแบ่งปันประสบการณ์ ให้ผู้คนที่ต้องเดินทางบ่อยๆให้ตั้งอยู่ในความไม่ประมาทนะครับ
วันนี้ผมมีประสบการณ์ "เกือบไป" มาเล่าให้ทุกท่านได้ฟังเมื่อวันอังคาร 7 เมษายน ที่ผ่านมาผมตื่นเช้ามาอย่างสดใสเช่นทุก ๆ วัน วันนั้นผมต้องเดินทางไปทำธุระที่จังหวัดลพบุรี ซึ่งผมเลือกออกเดินทางช่วงสาย ๆ เพื่อเลี่ยงรถติด ทำธุระเสร็จราว 3-4 โมงเย็น ผมจึงเดินทางกลับกรุงเทพฯ ทันที ไม่อยากติดรถติดช่วงเย็น เพราะวันรุ่งขึ้นมีได้นัดพี่น้องทุกคนในบริษัทร่วมประชุมสรุปงานหลังจากจบ งานใหญ่ของบริษัท
โดยส่วนตัวผมเป็นคนแข็งแรงมาก เล่นกีฬาแทบทุกชนิดตั้งแต่มัธยม เป็นคนมีความมั่นใจในตัวเองสูงในทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเดียวคือ "เรื่องเส้นทาง" (เพราะชอบหลงเป็นประจำ ทั้งไม่ค่อยชอบจำทางซะอีก^_^) จึงต้องพึ่งพาระบบนำทางบนมือถือเช่น Google Map / iMap อยู่เสมอ ครั้งนี้ก็เช่นกันครับ ผมขับรถคนเดียว พึ่งพาระบบนำทางจากลพบุรีกลับกทม. โดยเลือกกลับเส้น ลพบุรี - บ้านแพรก (เส้นเลียบคลองส่งน้ำ) เพราะหนีรถติดและระยะทางสั้นกว่า ซึ่งเส้นนี้ผมก็เคยขับกลับอยู่บ้าง แต่ไม่ค่อยคุ้นนัก เพราะมักกลับเส้นหลักบ่อยกว่า
เปิดระบบนำทางเรียบร้อย เตรียมขับกลับ แต่ที่ต่างไปในทุก ๆ ครั้งคือ "ผมไม่มีที่วางมือถือติดกระจกรถยนต์ (Hands-Free)" เนื่องจากอันเดิมที่ใช้ยางหลุด ชำรุดรัดไม่อยู่ ตั้งใจจะไปซื้อใหม่หลังจากเสร็จงานใหญ่ของบริษัท แต่มีธุระด่วนต้องมาลพบุรี เลยมาก่อนและก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะมั่นใจในการขับรถมากอยู่แล้ว (แต่ไม่มั่นใจทาง)
แต่ทุกสิ่งเกิดขึ้นได้เสมอครับผมขับมาถึงบริเวณ 3 แยกวัดชี้แวะ ด้วยความเร็วไม่มากนักน่าจะราว 100 กม./ชม. (ปกติเป็นคนขับรถเร็วครับ) ด้วยความไม่คุ้นทางผมจึงก้มดู GPS นำทางเสมอ ๆ (ไม่มี Hands-Free) และบทเรียนครั้งสำคัญในชีวิต ผมมาเริ่มตรงนี้ครับ
สติสำคัญที่สุดด้านหน้าผมมีรถกระบะและรถอีกคัน ขับเรียงกันมาเนื่องจากเป็นถนนเลน 2 เลน ไม่มีใครเร่งแซงใคร ด้านซ้ายเป็นคลองส่งน้ำ เราขับกันมาถึงแยกวัดชี้แวะ รถกระบะคันหน้าเกิดเบรกกะทันหัน เพราะมีรถพุ่งออกมาตัดหน้าออกมาจาก 3 แยกและต้องการเลี้ยวขวาเข้าสามแยก รถคันต่อมาและผมรีบเบี่ยงออกซ้ายไปทางคันคลอง แต่ด้วยความที่รถผมเร็วกว่า เห็นว่าถ้าตามไปน่าจะชนรถคันที่สองตกคลอง ซึ่งคงเจ็บหนักหรือตาย คิดได้ดังนั้นสมองสั่งการทันทีให้หักขวาและเหยียบเบรกทันที ผลลัพธ์คือ รถคันที่สองรอดไปได้ รถที่ตัดหน้าหายไปกับกาลเวลา ส่วนรถผมมุมรถด้านขวา ชนเข้าเต็ม ๆ กับด้านซ้ายของรถกระบะคู่กรณี
ชนแรงแค่ไหน ?สำหรับผมนี่เป็นการขับรถชนที่แรงที่สุดในชีวิตและ "ใกล้ความตาย" ที่สุดครั้งนึงเช่นกันครับ เห็นภาพเป็นฉาก ๆ เหมือนในหนัง (Flash Back) เห็นเป็นเสี้ยววินาทีตั้งแต่ก่อนชน จนชน และเห็นภาพหน้าคนที่เรารักมากมายลอยมาตัดสลับฉาก เห็น Air Bag พุ่งออกมาปะทะหน้าแรงจนถุงลมนิรภัยแตก เห็นแก๊สสีขาวฟุ้งเต็มรถ เห็นรถตัวเองหมุนจนเกือบตกคันคลอง ดีที่มีกราบเลนมาช่วยไว้ และเห็นคนมากมายอยู่บริเวณสามแยกนั้นที่คิดว่าเราคงตายไปแล้วหรือเจ็บหนัก แต่สุดท้ายกลับเดินลงมายิ้มได้ หลังจากนั่งอยู่ในรถร่วม 3 นาที เพราะมึนจาก Air Bag กระแทกหน้า และมัวหาแว่นที่กระเด็นไปเบาะหลังรถ
สรุป 10 สิ่งที่เรียนรู้จากประสบการณ์เฉียดตาย1. ทุกสิ่งเกิดขึ้นได้เสมอ
2. ความประมาทเป็นหนทางสู่ความพลาดพลั้ง - อย่าทะนงว่าเก่งว่าแน่จนเกินไป คนทุกคนพลาดได้เสมอ อุบัติเหตุครั้งนี้สิ่งสำคัญที่ทำให้ผมมีเวลาแก้ไขสถานการณ์น้อยลงคือ "การก้มดูเส้นทาง GPS บนมือถือ โดยไม่มี Hands-Free" แม้จะเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาที แต่เป็นเสี้ยววินาที ที่ชี้เป็นชี้ตาย เพราะถึงแม้คันหน้าเบรกกะทันหัน แต่เรามีเวลามากกว่านี้สัก 1 วินาที การชนอาจจะรุนแรงน้อยลงหรือไม่ชนได้
3. สติสำคัญที่สุด - ในทุก ๆ เรื่องครับ หากเรามีสติรู้ตัว สามารถดึงเอาความรู้ที่สั่งสมอยู่ในตัวเราออกมาใช้ จะผ่อนหนักเป็นเบาและแก้ไขสถานการณ์ได้เป็นอย่างดี รถชนรอบนี้คนเห็นเหตุการณ์ต่างคาดว่าผมเจ็บหนัก หรือเสียชีวิต ทั้งจากสภาพรถ จุดเกิดเหตุ และการที่ผมนั่งนิ่งในรถราว 3 นาที ไม่มีใครเข้ามาดู เพราะกลัวเลือดและเกรงว่าจะมีเหตุอะไรตามมา จนเราเปิดรถออกมาได้ด้วยตัวเองคนดูเหตุการณ์รอบข้างและน้องรถกระบะถึงยิ้ม ได้และโล่งอก
4. อะไรเกิดขึ้นแล้วดีเสมอ - แม้เกิดเหตุการณ์รถชน อุบัติเหตุหนักแค่ไหน ถ้าเรายังรอดชีวิตมาได้ อย่างไรก็ดีกว่าตายครับ และไม่มีประโยชน์อะไรกับการนั่งเป็นทุกข์ สิ่งแรกที่ผมทำหลังลงจากรถคือ "ผมยกมือไหว้ขอโทษน้องคู่กรณี และยอมรับว่าผมผิดเองทันที" จากนั้นจากอุบัติเหตุ จึงกลายเป็นมิตรภาพ ถ่ายภาพและคลิปบันทึกเหตุการณ์ เรียกประกันภัยและถือโอกาสสายสัมพันธ์และรู้จักผู้คนใหม่ ๆ แถมยังมีโอกาสมาแบ่งปันให้เพื่อน ๆ ฟังอีก
5. อย่าผลัดวันประกันพรุ่ง - "ความผิดพลาดยิ่งใหญ่ มักเริ่มต้นจากการละเลยเรื่องเล็ก ๆ" ในเรื่องนี้ ถ้าเพียงผมไปซื้อ Hands-Free มาก่อน โดยไม่เห็นว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย ผมเชื่อว่า "ผมคงไม่มีประสบการณ์รถชนรุนแรงในครั้งนี้"
6. ในทุก ๆ ที่ ล้วนมีน้ำใจดี ๆ อยู่รอบข้าง - หลังจากรถชนและรอดมาได้ ผมได้สัมผัสน้ำใจจากผู้คนมากมาย ทั้งน้องรถกระบะที่ผมขับชน ที่ทั้งยิ้มแย้ม ซื้อน้ำมาให้ ชาวบ้าน ที่ช่วยเรียกตำรวจและสายตรวจให้ ประกันภัยที่ทำงานรวดเร็ว มืออาชีพและรับผิดชอบ น้ำใจจากญาติผู้ใหญ่ที่แม้อยู่ห่างไกลหลายอำเภอก็ยังขับรถมาดูและช่วยส่งมา ยัง กทม. พี่ ๆ ตำรวจ ที่มาดูแลและบริการและทำหน้าที่เป็นอย่างดี ตลอดจนเจ้าของอู่รถในบริเวณที่เกิดเหตุ ที่มีน้ำใจให้สถานที่พักรอและคอยให้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์ ไม่ว่าเวลาผ่านไปเท่าไร "น้ำใจ" คือสิ่งที่มีสเน่ห์ของคนไทยจริง ๆ ครับ
7. ไม่มีใครรู้ว่าชีวิตยาวรึสั้น หากมีความฝัน รีบทำมันให้สำเร็จ - ชัดเจนครับ "เราไม่รู้ว่า วันพรุ่งนี้หรือวันสุดท้ายในชีวิตอะไรจะมาถึงก่อนกัน" อย่าหยุดที่จะฝัน ลงมือทำทุก ๆ วัน และดูแลคนรอบข้างที่เรารักและรักเรา ชีวิตจะสั้นหรือยาวไม่รู้ได้ แต่หัวใจที่ดีและสิ่งที่เราทำในทุก ๆ วัน จะเป็นสิ่งที่คงอยู่แม้เราจะไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ครับ
8. บางครั้งการทำสิ่งที่เราเห็นว่าไม่สำคัญ เพื่อคนสำคัญ มีคุณค่ากว่าที่เราคิด - หลังเกิดอุบัติเหตุ แม้ผมมั่นใจมากว่าแข็งแรงไม่เป็นไร (ตื่นเช้ามายังวิดพื้นได้กว่า 180 ที) แต่ก็ยอมไปตรวจสุขภาพ (ถ้าเป็นสมัยเรียนจะไม่ไปเลย เพราะไม่มีตังค์ แถมยังไม่ฟังใคร ^_^) เพราะทั้งเพื่อน พี่ น้อง คนที่รักเรา และเรารัก ล้วนเป็นห่วง จนได้รู้ว่า "แม้เรามั่นใจว่าไม่เป็นไร แต่การทำให้คนที่เราเห็นเค้าสำคัญสบายใจ ก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรละเลยครับ" ตอนนี้แข็งแรง 100% ครับ จนหมอถามว่า รถชนจริงรึ ? จนต้องโชว์ภาพว่าชนจริง
9. การมีประกันภัย ประกันชีวิต ไว้บริหารความเสี่ยงสำคัญมาก - รอบนี้ถ้าผมไม่มีประกันภัยและประกันชีวิต ค่าเสียหายน่าจะหลายแสนครับ การเสียประกันภัยชั้นหนึ่งปีละไม่กี่หมื่น คุ้มเกินคุ้มนะครับ อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอครับ
10.ระบบถุงลมนิรภัย (Air Bag) และเข็มขัดนิรภัย (Safety Belt) ช่วยชีวิตได้จริง ๆ - มั่นใจว่าถ้าไม่มี 2 สิ่งนี้ แม้ผมจะไม่ตาย แต่คงพุ่งออกไปนอกรถ เดินทางทุกครั้งอย่าลืมคาดเข็มขัดนิรภัยนะครับ
สุดท้ายนี้ ขอให้ประสบการณ์ของผม เป็นเรื่องเรียนรู้สำหรับทุกท่าน สุขสันต์วันสงกรานต์ ปีใหม่ เริ่มชีวิตใหม่ ขอให้ทุกท่านประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ในทุกสิ่งดี ที่ตั้งใจทำมันเต็มที่และเป็นประโยชน์ต่อตนเองและสังคมครับ
ปล. เกร็ดเพิ่มเติม
รู้หลังชนว่าโค้งนี้เป็นโค้งอันตราย ในอดีตรถชนบ่อย ส่วนมากตายหรือสาหัส หลังตั้งศาล เหตุการณ์ดีขึ้น เคยอ่านหนังสือมาผ่านตาว่า "ถ้ารถชนให้เอามุมรถเข้าชน" เพราะเป็นส่วนที่แข็งที่สุดและไม่กระทบตัวเครื่องมาก พอเกิดเหตุการณ์นี้สำหรับผม "ใช้ได้ผลจริงครับ" (ขอเพิ่มเติมนิดนึงนะครับ หลังจากกระทู้ได้รับการแชร์ออกไปหลากหลาย มีผู้รู้หลายท่านได้ให้ข้อแนะนำตามด้านล่าง ว่าโครงสร้างรถในปัจจุบันได้มีการพัฒนามากขึ้น และหากเป็นการชนวัตถุแข็งที่อยู่กับที่เช่นกำแพง ต้นไม้ ขอบถนน รั้วปูน ฯลฯ การชนตรง ๆ และถือพวงมาลัยมั่น ๆ จะทำให้ระบบทำงานอย่างเต็มประสิทธิภาพมากกว่า ให้เป็นข้อมูลเพิ่มเติม ให้ทุกท่านไปพิจารณาหาความรู้ต่อยอดที่เหมาะสมและเป็นประโยชน์นะครับ... ขอบคุณผู้ให้ความเห็นทุกท่านครับ) สิ่งแรกที่คนส่วนใหญ่ ในที่เกิดเหตุถามหลังจากเห็นเราปลอดภัย คือ "ห้อยพระอะไร" คำตอบผมคือ "พระคุณพ่อแม่ครับ" ตัวเปล่า ๆ ยึดมั่นในสิ่งดี กตัญญูรู้คุณบุพการี ผมว่าสิ่งนี้สำคัญกว่าห้อยพระใด ๆ ผมเขียนบทความนี้และแชร์ลงแฟนเพจ facebook BomOlarn และเห็นว่าน่าจะมีประโยชน์ ต่อใครที่ต้องเดินทางและขับรถบ่อย ๆ จึงนำมาแบ่งปันต่อ ณ ที่นี้ครับด้วยความปรารถนาดี และขอให้ทุกท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพครับ
BomOlarn (บอม โอฬาร)
ขอบคุณข้อมูลและภาพจาก เฟซบุ๊ก BomOlarn (บอม โอฬาร)
